ورنیس و برینکر تصمیم گرفتند این کتاب را خودشان منتشر کنند، تصمیمی که از نظر مالی دلهره آور بود. اما این حتی گران‌ترین جنبه خلقت هم نبود یک عظمت آرام. ورنیس با خنده گفت: «گران‌ترین بخش پروژه کشف ماشین‌ها بود، سپس مجبور به بیرون رفتن و خرید آنها شدیم. در نتیجه این روند، دو نفر در مجموع 18 خودروی ژاپنی خریدند.
در پیگیری این تلاش تازه، او متوجه شد که شکاف های زیادی در دانشش وجود دارد، اما از اینکه متوجه شد یک منبع منسجم و منتشر شده وجود ندارد که بتواند به او کمک کند، شگفت زده شد. بنابراین او و یک دوست قدیمی (و همکار متعصب ماشین ژاپنی)، مارک برینکمن، تصمیم گرفتند که یکی را بسازند. آن وقت بود که همه چیز از کنترل خارج شد. ورنیس گفت: “برنامه اولیه ما این بود که یک کتاب میز قهوه زیبا در حدود 300 صفحه تهیه کنیم.” آنها کار خود را با فهرست کردن خودروهایی که فکر می کردند باید شامل شوند شروع کردند. “سپس، همانطور که شروع به تحقیقات بیشتر کردیم، شروع به یافتن ماشین های بیشتری کردیم که فکر می کردیم جالب هستند. در نهایت، به نوعی به این مجموعه 1400 صفحه ای و چهار و نیم جلدی تبدیل شد.”
خوشبختانه، ورنیس در رویدادی شرکت کرد که دیدگاه او را تغییر داد. “من در لس آنجلس بودم و در یک نمایشگاه خودروی ژاپنی شرکت کردم و این اشتیاق زیاد برای خودروهای ژاپنی را توسط افرادی که نیم تا یک سوم سنم داشتند دیدم. همان شور و اشتیاق به ماشین‌ها که در زمان من داشتم. جوان، “او گفت. این کار او را نشاط بخشید و او شروع به دوستیابی در این جامعه و جمع آوری ماشین های ژاپنی کمیاب و عجیب کرد.
یکی از اهداف اصلی نویسندگان کمک به ارتقای جایگاه خودروهای کلکسیونی ژاپنی بود که یک ماموریت تحسین برانگیز است. اما این باعث شد که آنها در هنگام جستجوی یک انتشارات کمی دچار مشکل Catch-22 شوند. ورنیس می‌گوید: «بسیاری از مؤسسات چاپ و نشر کتاب گران‌قیمت بودند که وقتی فایل‌های دیجیتالی کتاب را برایشان فرستادیم، کاملاً تحت تأثیر آن قرار گرفتند.» “اما آنها گفتند این در مورد خودروهای ژاپنی است، و فکر نمی‌کردند بتوانند آن را به کسی بفروشند. بنابراین، ما می‌خواستیم این کار را انجام دهیم تا سطح این بخش از سرگرمی را بالا ببریم، اما افراد واقعی که می‌توانند به ما در انجام این کار کمک کنند. علاقه ای به انجام آن نداشتم زیرا هنوز در آن سطح نیست.»
