مجله ماشین بازها

در PlugShare، برخی از شارژرهای عمومی در واقع در خانه های خصوصی هستند

از شماره سپتامبر 2022 از ماشین و راننده.

انیمیشن لوگوی ev of the year

ما یک بار دیگر، در محله‌ای ناهموار در نزدیکی ماسکگون، با دسته‌هایی از بوقلمون‌های وحشی که در اطراف چمن‌زارهای بیش از حد رشد کرده بودند، تلاش کردیم. این آدرس دارای یک Chevy Bolt در مسیر ورودی بود اما قابلیت شارژ آشکاری نداشت. با احساس گناه در مورد دو مورد آخر، به در سفید پوست کنده با شیشه شکسته زدم. جواب نداد و خوشحال شدم

باشگاه پیست



منبع

چند بلوک دورتر یک دوبلکس زرد زیبا بود، دوباره بدون ایستگاه شارژ قابل مشاهده و هیچ نشانه ای از اینکه کسی در خانه است. ما آنقدر در مورد آداب در زدن ناراحت بودیم که یکی از همسایه ها بیرون آمد و از او پرسید که آیا به کمک نیاز داریم، در مورد “آیا باید در مورد شما با پلیس تماس بگیرم؟” نوعی راه ما توضیح دادیم که توسط یک برنامه شبکه شارژ برایمان فرستاده شده بود، و او با گذشت لبخندی زد و یک فروشگاه مواد غذایی در آن نزدیکی را پیشنهاد کرد.

توقف بعدی ما در هلند (میشیگان)، خانه دو لیست بود. آدرس اول پایین یک راهرو بود که به قدری طولانی و پر پیچ و خم بود که مایل دیگر برد را برای ما تمام کرد. در خانه ای باشکوه به پایان رسید که هیچ نشانی از مکانی برای اتصال به برق و هر نشانه ای از جایی که شما را به دلیل تجاوز در آن دستگیر می کنید، پایان یافت. سیمری پیشنهاد کرد: برو در را بزن. من جواب دادم: «تو برو در بزن. هیچ کدام از ما این کار را نکردیم. اگر در خانه ای زیبا در هلند زندگی می کنید و در مورد دو دقیقه فیلم دوربین Ring که در حال مشاجره دو نفر در یک BMW است فکر می کنید، ببخشید که ما بودیم.

ما با خوشحالی می‌توانستیم هشت ساعتی را که برای شارژ مجدد لازم بود در محل وارنیکه بمانیم، اما یک توقف دیگر داشتیم، خانه تیم دریگر، در محله‌ای که در اطراف یک فرودگاه خصوصی ساخته شده بود. دراگرها به توصیه یکی از دوستانشان که برای جنرال موتورز کار می کرد، یک بولت خریدند. آنها تعمیر و نگهداری کم خودروی برقی را دوست دارند و احساس می کنند که این کار باعث می شود تا بسیاری از سفرهایشان با هواپیما انجام شود. دراگر گفت: “من سوخت های فسیلی زیادی می سوزانم. این به نظر کمی کاهش کربن است.” او افزود: “من دوست دارم با مردم در جامعه EV ملاقات کنم. شبکه هنوز اینجا نیست، اما در حال رشد است. ما پیشگام هستیم.” افرادی مانند دریگر، وایر، و وارنیکه، مانند پیشگامان در پاسگاه‌های دوستانه در امتداد مسیر اورگان، جیره‌های اضطراری را در بیابان ارائه می‌کنند.

مایکل سیماریماشین و راننده

صبح روز بعد چندین پیام داشتم. برخی از آنها عذرخواهی از مردمی بود که خانه های تعطیلات داشتند که در روزهای هفته در آنجا نبودند. چندین نفر از افرادی بودند که گفتند دیگر خودروی برقی ندارند یا جابه‌جا شده‌اند و به خاطر نمی‌آورند که در برنامه هستند. دو نفر برق خود را عرضه کردند.

ما تسلیم شدیم و از 40 مایل باقیمانده خود برای رسیدن به یک واحد شارژ پوینت عمومی استفاده کردیم. هر دو شاخه در حال استفاده بودند – یکی با فولکس واگن ID.4 و دیگری پولستار. راننده پولستار چند دقیقه بعد ظاهر شد و ما درست قبل از اینکه یک هیوندای کونا الکتریک و یک فورد موستانگ ماخ-ای به مهمانی پارکینگ بپیوندند، شکاف باز را دریافت کردیم. راننده کونا شارژ فولکس واگن (100 درصد) را بررسی کرد و در مورد بی ادبی صاحبش داد زد. صاحبان کونا در تعطیلات بودند و یک ماه در راه بودند. آنها گفتند که در حالی که شارژ هرگز مشکل بزرگی نبود، گاهی اوقات ناراحتی هایی مانند مالک بی ملاحظه VW وجود دارد. با وجود این، آنها احساس کردند که موانع مالکیت خودروهای برقی ارزشش را دارد، با تکرار ایده‌ای که هدر وایر بیان کرده بود، مبنی بر اینکه صاحبان خودروهای برقی در حال آزمایش چیز جدیدی هستند، ایده‌ای که هنوز در ابتدای راه است.

مایکل سیماریماشین و راننده

یکی از ورودی های قابل توجه خود را به عنوان “مزرعه پودل خانوادگی وات و آسایشگاه مجنون” توصیف کرد. مکان Watt (بله، واقعا) در لیست PlugShare، یکی از چندین اقامتگاه خصوصی غیرمنتظره در میان بررسی موقعیت و وضعیت برنامه شارژرهای برقی عمومی، برجسته است. برای اینکه بفهمیم چه کسی غریبه‌ها را به گاراژ خود دعوت می‌کند و چرا، مایکل سیماری و عکاس، جاکلیدی ماشین الکتریکی را که فکر می‌کردیم در هیچ جاده‌ای نامطلوب نیست، بی‌ام‌و i4 M50 گرفتیم و مسیری را در امتداد آن ترسیم کردیم. سواحل غربی میشیگان، ایستگاه‌های ما را بر اساس نمادهای خانه آبی کوچک PlugShare مشخص می‌کند.

در حالی که BMW به آرامی الکترون‌ها را جمع‌آوری می‌کرد، ما از Heather Wire که نامش مناسب بود پرسیدیم (بله، واقعاً) چرا او و همسرش انرژی را از خانه تعطیلات خود به هر مسافر جاده‌ای در حال عبور می‌دهند. زمانی که چند سال پیش شارژر را نصب کردیم، شارژرهای عمومی زیادی وجود نداشت، و می‌خواستیم از فناوری حمایت کنیم و انرژی سبز را تقویت کنیم. این مقدار برق نیست؛ اشتراک‌گذاری آن کار مهمی نیست.»

مایکل سیماریماشین و راننده

اولین مقصد ما مجموعه ای از خانه های کوچک در چند مایلی ساحل در ساوت هون بود، جایی که بدون پاسخ به پیامک های درون برنامه ای خود، جلوی یک کرایسلر پاسیفیکا در حال شارژ ایستادیم و به طرز ناشیانه ای از زنی که در همان نزدیکی نشسته بود پرسیدیم. پاسیو اگر بتوانیم مقداری شارژ قرض بگیریم. “متاسفم، چی؟” او در حالی که گیج به نظر می رسید گفت. “آیا می توانیم به ایستگاه شارژ شما متصل شویم؟ شما در نقشه PlugShare فهرست شده اید.” چشمانش گرد شد و شروع به خندیدن کرد. “اوه خدای من، بله، البته. متاسفم، فراموش کردم که ما آنجا بودیم. هیچ کس هرگز از آن استفاده نمی کند.”

مایکل سیماریماشین و راننده

اولی پایین جاده شنی بود که شبه جزیره دریاچه آرکادیا را طی می کرد. در حالی که سیماری از منظره لذت می برد، روی سیم شارژ با عنکبوت ها مبارزه کردم. بعداً با مالک پل وارنیکه صحبت کردم. مانند وایر، وارنیکه اولین پذیرنده وسایل نقلیه برقی بود، ابتدا یک ولت و سپس یک پیچ خرید. دوشاخه مشترک او منطقی است که در یک منطقه دور افتاده است و او می گوید که سالانه سه تا پنج کاربر دارد که معمولا مهمان همسایگانش هستند. “بخشی از آن فقط تشویق دیگران به در نظر گرفتن آن است. من احساس خوشبختی می کنم که می توانم این کار را انجام دهم. این کار کوچکی است و راهی برای پس دادن است.”

منتشر شده

در

توسط

مایکل شوماخر

برچسب‌ها: