آرتورا و فراری 296GTB اولین خودروهایی هستند که از موتورهای الکتریکی شار محوری استفاده می کنند، در حالی که بقیه خودروهای هیبریدی امروزی و همچنین خودروهای برقی از موتورهای شار شعاعی استفاده می کنند. تفاوت اصلی در جهت گیری جریان نیروی مغناطیسی موتور است. در یک موتور شعاعی، از مرکز به بیرون تابش می‌کند، سپس در هر قطب به عقب برمی‌گردد. در موتور محوری، موازی با چرخش موتور، از جلو به عقب و بالعکس حرکت می کند. ساخت و ساز نیز اساسا متفاوت است. موتورهای محوری استاتور را بین دو هاب روتور قرار می‌دهند، در حالی که موتورهای شعاعی دارای یک روتور استوانه‌ای منفرد هستند. موتور آرتورا که در داخل جعبه ناقوس جعبه دنده قرار دارد، نیازی به محفظه جداگانه ندارد و دارای یک کلاچ قطع کننده است که در مرکز آن تعبیه شده است. این موتور تنها 2.6 اینچ ضخامت دارد و وزن آن به 34 پوند می رسد، اما 94 اسب بخار قدرت و 166 پوند فوت گشتاور تولید می کند. موتورهای شار محوری مسیرهای شار کوتاه تری دارند و معمولا فشرده تر، کارآمدتر و متراکم تر هستند، به همین دلیل است که به زودی احتمالاً آنها را در خودروهای الکتریکی نیز خواهیم دید.
وان-Thumping
محدودیت‌ها از طریق فرمان هیدرولیک قابل پیش‌بینی و به آسانی قابل تشخیص هستند، که همراه با یک سیستم تعلیق سازگار (حتی در کمترین حالت بخشنده مسیر)، خودرو را در بزرگراه، در پیچ‌های کوهستانی و در انحنای راحت می‌سازد. جریان. به اندازه 765LT انفجاری نیست، اما قرار نیست که باشد. این یک سوپراسپرت معمولی و معمولی است – اگرچه هنوز هم قادر به انفجارهای زیر سه ثانیه صفر تا 60، دور زدن 8500 دور در دقیقه و حداکثر سرعت 205 مایل در ساعت است. حداکثر سرعت در حالت الکتریکی کاملاً کمتر شبیه مک لارن است، در 81 مایل در ساعت، اما همچنان به اندازه کافی برای یک حرکت سریع در بزرگراه بالا است.
علاقه ما به رفتارهای هندلینگ آرتورا نیز به کمک اولین دیفرانسیل لغزش محدود کنترل شده الکترونیکی این برند، که در یک گیربکس اتوماتیک دوکلاچه هشت سرعته نصب شده در عقب کاملاً جدید ادغام شده است، کمک می کند. این جعبه اغلب در ترافیک در حالت خودکار احساس می‌کند – کمتر وقتی که در حال چکش خوردن یا شکستن تعویض دستی دست و پا بود. اما رفتار خودرو در غیر این صورت قابل پیش بینی و خنثی بود، با ذخایر قوی. شاید این با نام آن، که Proto-Celtic به معنای «خرس خرس» است، همسو باشد.
با این حال این زیست پذیری یک نعمت و یک نفرین است. از زمانی که MP4-12C تجسم معاصر این شرکت را در سال 2011 آغاز کرد، مک لارن ها در رفتار و ظاهر بسیار پرشورتر شدند. و از برخی جهات، آرتورا شبیه بازگشت به این پایه‌های معمولی است. مطمئناً سریع است و فوراً به عنوان یک چیز عجیب و غریب قابل تشخیص است – دارای خطوط ورودی است و تکیه گاه های پرواز – اما لزوماً احساس، صدا یا سریع به نظر نمی رسد. موتور بدون اینکه فوران کند، سرعت می‌گیرد و دور می‌برد. گیربکس جابجایی سریع را انجام می‌دهد، بدون اینکه گردن‌ها به هم بریزند. و از نظر مشخصات، آرتورا شبیه یک فراری F430 است که تلاش می‌کند از دهانه یک نوبل M400 فرار کند که توسط یک لکسس SC430 بلعیده شده بود. جذاب؟ آره. هیجان انگیز؟ نه واقعا.
در سفر اخیر ما به جنوب اسپانیا، کوه‌های شمال مالاگا در آتش سوختند، بخش‌هایی از مسیر رانندگی که مک لارن برای ما انتخاب کرده بود بسته شد و مشکلات بسیار بیشتری برای ساکنان ایجاد کرد. به دلیل شرایط گرمتر و خشکتر ناشی از تغییرات آب و هوایی، چنین آتش سوزی هایی در منطقه بیشتر شده است. اتفاقاً مک لارن ما را به اینجا آورده بود تا تلاش‌هایش را برای کمک به جبران سهم عمده خودروها در گرم شدن کره زمین به نمایش بگذاریم. ما در حال آزمایش اولین هیبرید معمولی بومرنگ نارنجی، Artura 2023 237500 دلاری بودیم.
به همان اندازه خسته کننده – یا تسکین دهنده، یا فقط مرموز – راهی است که آرتورا قوانین ارگونومیک کوچک مک لارن را از بین می برد. درست زمانی که ما به دکمه هوم شبیه به آی‌پد در صفحه مرکزی عادت کرده بودیم، دکمه هوم آرتورا مانند تاج ساعت مچی به سمت کناری حرکت می‌کند. تابلوی باز کردن درهای دو وجهی به جای پنهان شدن در چین های دریچه های هوا، اکنون در یک دستگیره نصب شده است. کنترل‌های صندلی بیرونی جایگزین کنترل‌های داخلی می‌شوند، عملکرد بالابر دماغه به جای یک اهرم با یک دکمه سخت فعال می‌شود و دستگیره‌های دنده‌مانند آزاردهنده‌ای که عملکردهای تعلیق و نقشه‌برداری عملکرد را کنترل می‌کنند، جای خود را به راکرهای کوچک مشت مانند متصل می‌دهند. به خط تیره در ساعت 11 و 1. ما حتی مجبور نبودیم دکمه «فعال‌سازی» را فشار دهیم تا این سیستم‌ها کار کنند. تغییر خوب است؟
از زمانی که مک لارن با MP4-12C 2012 به خودروهای خیابانی بازگشت، همه خودروهایش از وان فیبر کربنی استفاده می‌کنند. آرتورا، اولین خودروی ساخت داخل، به طور جامع با مواد کربنی جدید بازطراحی شد. زیر فریم های آلومینیومی جلو و عقب همچنان به آن پیچ می شوند. با وزن 181 پوند، وان کمی سنگین‌تر است، زیرا ستون‌های B بیشتر به سمت بالا کشیده می‌شوند و کمربندهای ایمنی مستقیماً به آن متصل می‌شوند. وان علاوه بر محافظت از سرنشینان، از مخزن سوخت و بسته باتری محافظت می کند.
